แนะนำตัว
สวัสดีครับ ผมชื่อสิทธา แสนสมบูรณ์สุข ชื่อเล่นชื่อแบต ปัจจุบันเป็น นักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ คณะศิลปศาสตร์ เอกภาษาเยอรมัน ชั้นปีที่ 4 งานอดิเรกชอบการถ่ายรูป ฝึกมวยไทยไชยา แล้วก็ขี่รถเที่ยวครับ
จุดเริ่มต้นของการบริจาคโลหิต และการลงทะเบียนเป็นอาสาสมัครบริจาคสเต็มเซลล์
เริ่มบริจาคโลหิตเมื่อ 2-3 ปีที่แล้วครับ โดยบริจาคที่ศูนย์บริการ โลหิตแห่งชาติครั้งแรกในวันเกิด เพราะผมคิดว่าการที่โลหิตของเราได้นำไปช่วยชีวิตใครสักคนถือเป็นบุญมหาศาล ส่วนการลงทะเบียนเป็นอาสา สมัครบริจาคเสต็มเซลล์ พอดีว่าในวันที่บริจาคโลหิต ไม่คิดว่าจะถูกเรียก ให้มาบริจาคเร็วขนาดนี้เหมือนกัน
ความเข้าใจเรื่องของการบริจาคสเต็มเซลล์
ทราบแค่ว่าเป็นเซลล์ต้นกำเนิดเม็ดโลหิต หรือสเต็มเซลล์ที่ผลิตจาก ไขกระดูก เพื่อนำไปใช้รักษาโรคทางโลหิต และหาคนที่จะบริจาคได้ยาก เนื่องจากหาคนที่สเต็มเซลล์ตรงกันยากมากครับ
ความรู้สึกเมื่อทราบว่าตนเองมีสเต็มเซลล์ตรงกับผู้ป่วย
แอบตกใจนะครับ (ฮ่าๆ) เพราะตอนที่เจ้าหน้าที่โทรมาแจ้งรู้สึกว่า ลงทะเบียนไปได้ปีกว่า หรืออาจจะไม่ถึงปีครับ ผมก็ถามเจ้าหน้าที่เรื่อง ขั้นตอนการบริจาค หลังจากนั้นก็เข้าไปคุยที่สภากาชาดไทยเลย ดีใจมากครับ
การมีส่วนร่วม และกำลังใจของคนในครอบครัว (โดยเฉพาะคุณแม่ ที่เป็นกำลังใจให้)
ตอนแรกคุณแม่ก็เป็นกังวลครับ ว่าจะมีผลเสียอะไรในระยะยาว หรือว่าต้องมีการเจาะไขกระดูกไหม เพราะเท่าที่ท่านทราบ เรื่องการ เก็บสเต็มเซลล์ค่อนข้างน่ากลัว แต่พอรู้ว่าได้เก็บจากเส้นโลหิตที่แขนได้ ก็โล่งใจครับ ท่านดีใจว่าเหมือนเราได้สร้างมหากุศลที่ยิ่งใหญ่ และแม่ มาเป็นกำลังใจให้วันที่เก็บสเต็มเซลล์ที่สภากาชาดไทยครับ
เชิญชวน
อยากให้ทุกคนได้ลงทะเบียนเป็นอาสาสมัครบริจาคสเต็มเซลล์ ไว้ครับ เพราะเราไม่ทราบว่าอาจจะมีใครมุมใดมุมหนึ่งของโลกกำลังรอ ความช่วยเหลือจากคุณอยู่ก็เป็นได้ เมื่อคุณมีโอกาสที่จะเสียสละบางอย่าง ซึ่งร่างกายสามารถสร้างขึ้นมาใหม่ได้ เพื่อเปลี่ยนชีวิตคนหนึ่งไปตลอดกาล
การให้โอกาสได้มีชีวิตใหม่ คุณจะคว้าไว้ไหมครับ ตอนที่ผมบริจาค สเต็มเซลล์ ผมได้แอดมิดอยู่ห้องติดกับผู้ป่วยเด็กอายุ 16 ปี ซึ่งป่วยเป็น มะเร็งเม็ดโลหิตขาว เป็นโลหิตกรุ๊ปหายาก และกำลังขาดเกล็ดเลือด ตอนนั้นผมคิดว่าถ้าวันหนึ่งเป็นผมที่ต้องนอนรอความช่วยเหลือแบบนั้น ขึ้นมา ผมจะเป็นอย่างไร อะไรที่เราสามารถมอบให้กันได้ในฐานะเพื่อนมนุษย์ ก็ทำเถอะครับ โลกเรามันจะได้น่าอยู่ขึ้น 🙂